Recenzja książki: <Eksploracja Webnovel> - wrażenia z lektury

https://www.aladin.co.kr/shop/wproduct.aspx?ItemId=231789309

Publikacje związane z powieściami internetowymi, które wcześniej były praktycznie nieobecne, w ostatnim czasie zaczęły się pojawiać coraz częściej. Czyżby nie był to dowód na rosnące zainteresowanie powieściami internetowymi nie tylko w wąskim gronie, ale i w społeczeństwie jako całości?
Ja również, pragnąc spróbować swoich sił w pisaniu powieści internetowych, zapoznałem się z popularnymi dziełami opublikowanymi na platformach takich jak Munpia czy Joara, przeprowadziłem własną analizę i przeczytałem szereg publikacji na ten temat. Mowa tu o książkach takich jak „Webnovel Survival” (웹소설 작가 서바이벌) autorstwa Kim Hui-bin, działającego w branży powieści internetowych o tematyce romantycznej, tłumaczenie japońskiej książki „Uderzenie webnovelu – Jak powieści internetowe podbiły rynek wydawniczy” (웹소설의 충격 - 인터넷 소설은 어떻게 출판 시장을 정복했는가) autorstwa Iidy Ichi, czy „Technika publikacji powieści internetowych, gwarantująca sukces” (실패하지 않는 웹소설 연재의 기술) autorstwa Sang-gyeong, którego powieści zgromadziły 50 milionów odczytań płatnych. Jednakże, odczuwałem pewien niedosyt, próbując stworzyć kilka własnych powieści internetowych.
 
„Badania nad webnovelami” (웹소설 탐구), które miałem okazję przeczytać, prezentuje nieco inną perspektywę. Nieznane mi wcześniej słowo „palimpsest” (팔랭프세스트) pomogło mi połączyć w całość rozproszone dotychczas informacje na temat powieści internetowych w spójną całość. „Palimpsest” to termin określający wczesną praktykę zapisywania tekstów, polegającą na wielokrotnym nadpisywaniu treści na pergaminie. Słowo to doskonale oddaje cechę powieści internetowych, w której ceni się intertekstualność, czyli korzystanie z już istniejących utworów jako podstawy do tworzenia nowych.

Przyjrzyjmy się bliżej rozdziałowi „Zanikanie granicy między autorem a czytelnikiem”. Obecni autorzy powieści internetowych z pewnością w jakiejś chwili odnaleźli w danym utworze coś, co rozbudziło ich zainteresowanie, i w zamian za to wyrażali swoją aprobatę za pomocą komentarzy, liczby wyświetleń i zakupów. Ponadto, w obliczu popularności powieści internetowych, autorzy otrzymują wynagrodzenie finansowe, a więc w pewnym sensie są zmuszeni do łączenia roli czytelnika i autora. Gusty czytelników stają się coraz bardziej zróżnicowane, a aby sprostać ich oczekiwaniom i serwować im „dania” wedle ich upodobań, autorzy muszą czytać inne dzieła.

⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠
Istnieje pogląd, że zarówno czytelnicy, jak i autorzy powieści internetowych to osoby o tzw. „fanowskiej” naturze, a ten rodzaj temperamentu nie jest powszechny. Jednakże, w rzeczywistości takich osób jest więcej niż się wydaje, a przy tym są one bardzo aktywne w zaspokajaniu swoich preferencji. Przypomina to zjawisko fandomu, który z zapałem kupuje płyty i towary związane z danym zespołem muzycznym. Popularne dzieła otrzymują mnóstwo wiadomości i komentarzy, a do tego powstają produkty pochodne, w tym fanarty (ilustracje scen z powieści stworzone przez fanów o zdolnościach plastycznych).
 
Czytelnicy tworzą wokół poszczególnych utworów swoisty fandom, a im bardziej fabuła odpowiada ich gustom, tym chętniej reagują na publikację kolejnych rozdziałów, które są publikowane na żywo. W rzeczywistości chętnie otwierają portfele i stają się mecenasami dzieł, które chcą wspierać. Autorzy, którzy otrzymują wsparcie, z kolei kupują i czytają inne dzieła, czerpiąc z nich inspiracje do tworzenia kolejnych, unikatowych światów. Jak wąż z mitologii, który zjada własny ogon – Ouroboros (우로보로스) – nieustannie zatacza koło, aby się sam dopędzić.

Właśnie o tym mówi autor „Badań nad webnovelami” (웹소설 탐구) w rozdziale „Prawa gatunku i wariacje”. Autor szczegółowo wyjaśnia w nim pojęcie palimpsestu. Jeżeli ktoś włożył dużo pracy w stworzenie oryginalnej historii, to można swobodnie bawić się utworami wtórnymi, stworzonymi na podstawie oryginału. Zmieniając prawa oryginału i tworząc wariacje, można uzyskać opowiadania, które są podobne, ale jednocześnie inne – to właśnie stanowi istotę powieści internetowych. Szczególnie pomocne w zrozumieniu tego zagadnienia były przykłady, takie jak popularna gra Wiedźmin (The Witcher) czy powieść internetowa „Rzeźbiarz księżycowego światła” (달빛조각사).

Spotykając kilku autorów powieści internetowych, byłem zaskoczony ich stosunkowo młodym wiekiem (początek dwudziestki) i zarobkami, które znacznie przekraczały moje oczekiwania. Nie wiedziałem, jak to wszystko zrozumieć. Jednakże, postrzegając tę kwestię przez pryzmat palimpsestu, czyli ewolucji fanfików (Fan fiction), moje rozumienie powieści internetowych znacznie się pogłębiło. Oznacza to, że zjawisko fandomu wkroczyło nie tylko do świata muzyki, ale również do świata powieści. Ponadto, dzieje się to w czasie rzeczywistym – czytelnicy czytają i autorzy piszą w tym samym czasie, tworząc w ten sposób dynamiczny świat wirtualny. To jeden z elementów kultury rozrywki, który stał się nowym sposobem komunikacji. Ta książka wspaniale mi to uświadomiła.