https://www.aladin.co.kr/shop/wproduct.aspx?ItemId=231789309

Książek o powieściach internetowych praktycznie nie było, ale ostatnio zaczęły się pojawiać coraz częściej. Czy to nie jest dowód na to, że zainteresowanie powieściami internetowymi rośnie nie tylko w ich kręgu, ale w całym społeczeństwie?
Ja również chciałem spróbować napisać powieść internetową, więc przeczytałem kilka popularnych dzieł opublikowanych na platformach takich jak Munpia i Joara, przeprowadziłem własną analizę i zapoznałem się z różnymi książkami na ten temat. Przykładem mogą być autorstwa Kim Hui-bina, aktualnego autora powieści internetowych, autorstwa Iidy Ichishiego, przetłumaczony z japońskiego, autorstwa autora o pseudonimie San Kyung, którego kumulatywna liczba płatnych wyświetleń osiągnęła 50 milionów. Jednak podczas tworzenia kilku powieści internetowych odczuwałem pewien niedosyt.
 
przeczytane tym razem przedstawia nieco inny punkt widzenia. Nieznane słowo „Palimpsest” pomogło mi połączyć w naszyjnik perełki wiedzy o powieściach internetowych, które zbierałem przez długi czas. „Palimpsest” odnosi się do wczesnej metody pisania, która polegała na ponownym tworzeniu tekstów na pergaminie. To słowo najlepiej oddaje cechę współczesnych powieści internetowych, które polega na czerpaniu przyjemności z intertekstualności obiektów stworzonych na podstawie jednego tekstu źródłowego.

Przyjrzyjmy się na przykład rozdziałowi „Zniknięcie granicy między autorem a czytelnikiem”. Obecni autorzy powieści internetowych z pewnością gdzieś odkryli coś, co wywołało u nich zainteresowanie i oczywistym jest, że są czytelnikami, którzy reagują na tę rozrywkę komentarzami, wyświetleniami i zakupami. Ponadto, ponieważ za udostępnianie ciekawych dzieł otrzymują nagrody finansowe, muszą angażować się w działania czytelnicze, aby nadążyć za trendami w powieściach internetowych. Gusty czytelników są coraz bardziej zróżnicowane, a aby sprostać ich oczekiwaniom, konieczne jest czytanie innych dzieł.

⁠⁠⁠⁠⁠⁠⁠
Czytelnicy i autorzy powieści internetowych to osoby o pełnym „otaku”, a ten typ osobowości nie jest powszechny. Jednak jest ich znacznie więcej niż się wydaje i są aktywni w konsumpcji swoich gustów. Jest to bardzo podobne do kultury fandomu, w której fani entuzjastycznie kupują albumy i produkty związane z zespołami idolów. Popularne dzieła otrzymują mnóstwo wiadomości i komentarzy, a także pochodne produkty, w tym fanarty (ilustracje stworzone przez fanów, którzy potrafią rysować, przedstawiające sceny z powieści).
 
Czytelnicy tworzą rodzaj fandomu wokół każdego dzieła, a im bardziej rozwój dzieła odpowiada ich gustom, tym bardziej reagują na nie i lubią czytanie na żywo, w którym dzieło rozwija się w czasie rzeczywistym, a rzeczywiście otwierają portfele i stają się sponsorami dzieła, które im się podoba. Autor, który otrzymuje takie wsparcie, kupuje i czyta inne dzieła, a inspiracja wynikająca z nich rodzi nowe, podobne światy. Tak jak w legendzie o wężu uroboros, który nieustannie krąży, aby ugryźć swój ogon.

Właśnie o tym mówi autor w rozdziale „Prawa i wariacje gatunku”. Autor szczegółowo wyjaśnia palimpsest w tym rozdziale. Jeśli ktoś poświęcił dużo wysiłku na stworzenie oryginalnej historii, to bezczelne zabawianie się dziełem stworzonym na jej podstawie, ponowne stworzenie praw gatunku i stworzenie podobnej, ale różnej historii to właśnie to, co charakteryzuje powieści internetowe. W szczególności wyjaśnienie na przykładzie popularnej gry Wiedźmin i popularnej powieści „The Moonlight Sculptor” ułatwia zrozumienie.

Spotkałem kilku pisarzy powieści internetowych i byłem oszołomiony dochodami, jakie generują osoby w wieku wczesnych dwudziestek. Nie wiedziałem, jak interpretować tę rzeczywistość. Jednak po podejściu do tej książki z perspektywy palimpsestu, czyli rozwiniętej wersji fanfikcji, moje zrozumienie powieści internetowych wzrosło. Oznacza to, że fenomen fandomu przeniknął nie tylko do grup idolów, ale również do powieści. To, że czytają i piszą w czasie rzeczywistym, czyniąc świat wirtualny bardziej dynamicznym, to, że traktują to jako zabawę, to, że jest to nowy sposób komunikacji - ta książka przypomniała mi o tym wszystkim.