[Boekbespreking] Ik haat mensen

De titel was zo krachtig dat ik er meteen door werd aangetrokken. 'Mensen zijn vervelend!' Het is onmiskenbaar een negatieve zin, maar ik had het gevoel dat de onderliggende betekenis niet per se negatief hoefde te zijn. Toen ik via de flaptekst erachter kwam dat de auteur advocaat was, kon ik de betekenis van de zin een klein beetje inschatten. Ik had het gevoel dat ik de redenen zou kunnen horen waarom hij mensen vervelend begon te vinden.
Dit boek had op verschillende manieren onverwachte kanten.
Ten eerste was het onverwacht dat de auteur in het voorwoord deze verklaring aflegde: “Advocaten zijn schrijvers.” Voor veel mensen, net als voor mij, was het beeld van een advocaat iemand die goed kon spreken en argumenteren. Maar aangezien het belangrijkste werk van advocaten is om grondig wetboeken door te spitten om de wetgeving die relevant is voor de zaak te vinden, en om voor de zitting juridische stukken te schrijven en in te dienen, was de uitleg dat het een soort schrijver of vertaler is, overtuigend.
Ook toen ik de inhoudsopgave bekeek, was het onverwacht om woorden te zien die ik me nooit had kunnen voorstellen dat ze daar zouden staan. Want het was verdeeld in vier delen met bekende titels van films van Wong Kar-wai uit het verleden - Fallen Angels, Chungking Express, Happy Together, In the Mood for Love. Omdat ik wilde weten waarom ze op die manier waren gegroepeerd, wilde ik het boek zo snel mogelijk lezen.
Maar hoe ingewikkeld en verdrietig zijn de verhalen van advocaten eigenlijk?

 
Voordat ik aan het boek begon, viel me de opmerking op dat alle verhalen, in overeenstemming met de advocatenwet, waren aangepast om de privacy te beschermen. Maar zelfs met die aanpassingen voelde de beschrijving erg gedetailleerd aan, en de emoties waren oprecht.
“De eis van de klant om hoe dan ook mijn kant te kiezen en me in te leven. De professionele plicht om met afstand te bekijken en kalm te reageren. Dit botst met elkaar. Dit conflict is heftiger dan je denkt. Soms wordt het zo ernstig dat de relatie zelf in gevaar komt. Soms zie je advocaten die zich zo inleven in het verhaal van de procespartijen dat ze in de rechtbank uitbarsten. Het voelt alsof je naar een toneelstuk kijkt. Uiteraard zijn er ook zaken waarbij het niet om winst of verlies gaat, maar om een soort emotionele afrekening. Maar dat is slechts een tijdelijke voldoening, terwijl er wel geld en tijd in wordt gestoken. Ik raad het niet aan. Zelfs als de klant teleurgesteld raakt, probeer ik het negatieve over de tegenpartij zo veel mogelijk te vermijden. Emotionele argumenten worden pas op het allerlaatste moment gebruikt. Het is een poging om een slechte indruk te vermijden. Het is niet zo bevredigend, maar als je na afloop naar het vonnis kijkt, moet je lachen om te kunnen zeggen dat je gewonnen hebt. Dat is wat een echte advocaat doet.” - Uit het boek

 
Gelukkig heb ik tot nu toe nog geen advocaat nodig gehad, maar als ik ooit een advocaat moet inschakelen, zou ik graag een advocaat willen vinden die zo werkt. Ik heb vaak gedacht dat het voor Koreanen erg gemakkelijk is om in de valkuil van emotionele argumentatie te trappen. In de rechtbank emoties tonen of om empathie vragen, is zeker niet de weg naar succes. Emoties zijn vaak ongerelateerd aan het oplossen van het probleem en leiden je af van je doel. 
Het hoofdstuk ‘Makelaars eten geen hamburgers’ was erg interessant. Rechtspraakmakelaars; voor mij waren het onbekende figuren, maar het was verrassend om te zien dat ze wel degelijk bestaan. Nadat ik begreep waarom ze bestaan en hoe ze werken, werd het me weer eens duidelijk dat de wereld groot is, mensen divers en er veel dingen zijn die we niet weten. Ik vroeg me af of de relatie tussen een advocaat en een makelaar vergelijkbaar is met die van een krokodil en een nijlpaard. Maar het is belangrijk om te onthouden dat die symbiotische relatie misbruikt kan worden en daarmee giftig kan worden voor de cliënt.
Son Soo-ho, of beter gezegd, de advocaat zegt: “Je weet nooit wanneer je met een mes wordt gestoken.” “Het is moeilijk om normaal te leven in deze wereld.” En toch probeert hij een beetje hoop vast te houden. Daarom vecht hij nog steeds op het veld. Is zijn geest door dit schrijven wat rustiger geworden? Ik hoop het. Omdat deze wereld vol zit met mensen die niet normaal zijn, zullen rechtszaken en aanklachten nooit ophouden. Goede advocaten zijn daarom essentieel.
 
 
 
※ Deze recensie is oprecht geschreven naar aanleiding van het lezen van een boek dat ik heb ontvangen van de Naver-café Culturebloom https://cafe.naver.com/culturebloom/1377302.